پلان این قلعه به شکل مستطیل در مساحت 3700 متر بنا شده است و شامل دو ورودی یکی از قسمت شرقی و دیگری در قسمت غربی قرار دارد که تا حدود زیادی در طول سالیان تخریب شده است. قلعه تاریخی سه کوهه مربوط به دوران قاجار است و از سه قسمت ارگ شمالی، ارگ میدانی و ارگ جنوبی تشکیل شده است. ارگ شمالی وسعت کمتری نسبت به ارگ جنوبی داشته و محل استراحت حاکم و همراهان او بوده است. ارگ میانی حد فاصل میان ارگ شمالی و جنوبی بوده که محل استراحت خدمتکاران و محافظان بوده است. ارگ جنوبی فقط مختص حاکم بوده و دارای حیاط مرکزی، یک ایوان باریک و بلند و تعدادی اتاق بوده است. مصالح بکار رفته در ساخت این قلعه خشت و گل، ملات گچ و خاک و کاه گل است. قابل ذکر است که منطقه سه کوهه در مسیر رودخانه هیرمند بوده و به طور کل زیر آب قرار داشته و بعد ها با کج شدن مسیر رودخانه ابتدا به صورت سه خشکی و برآمدگی از دل آب به بیرون آمده است. از همین رو به سه کوهه و یا در زبان محلی سکوا نام گرفته است. این قلعه تاریخی در سال 1381 به ثبت آثار ملی ایران رسیده است.

موقعیت جغرافیایی قلعه تاریخی سه کوهه

موقعیت جغرافیایی قلعه تاریخی سه کوهه بر روی تپه ای بلند قرار گرفته است که دور تا دور آن را دشتی هموار فرا گرفته است. این قلعه در 33 کیلومتری جاده زابل به زاهدان قرار دارد که از غرب به اراضی روستای لوتک، از شمال شرقی به دشت هایی که صورت نیم دایره ‎ای بزرگ روستا را فرا گرفته اند، از شمال غربی به قلعه سام و از جنوب به روستای دل ‎آسا محدود می شود. این قلعه بسیاری از مسائل اجتماعی و سیاسی ایران را در دل خود دارد و از این جمله می توان به دوران ناصرالدین شاه قاجار اشاره کرد که دولت انگلستان قصد جدا کردن مناطقی از ایران داشت، این قلعه از مراکز اصلی مبارزات با دولت استعمارگر انگلیس بشمار می رفت. قلعه سه کوهه دارای معماری سیستان است و از جمله بناهایی است که به این سبک ساخته شده است و آخرین دژ مسکونی می باشد که حاکمان دوره قاجار از آن استفاده می کرده اند. قابل توجه است که در قسمت شمال غربی قلعه و حدود 20 متری قلعه سه کوهه، بر روی سومین برآمدگی یا کوه قلعه ی کوچک دیگری با مساحت 2000 مترمربع قرار دارد که گمان می رود در روزگاران گذشته این قلعه و قلعه سه کوهه به یکدیگر متصل بوده اند. با دارا بودن گذشته تاریخی استان سیستان و بلوچستان و مناظر بکر و بی نظیر قطعا تجربه زیبایی در سفر به این استان در ذهن ماندگار خواهد شد.

جاذبه های استان سیستان و بلوچستان

جاذبه های استان سیستان و بلوچستان تنها به منطقه سه کوهه محدود نمی شود زیرا که با دارا بودن مناطق خاص و بی نظیر جغرافیایی و تاریخی می تواند به یکی از قطب های صنعت گردشگری ایران تبدیل شود. از جاذبه های جغرافیایی این استان می توان به سواحل بی نظیر مکران اشاره کرد. خط ساحلی خیره کننده مکران، چشم انداز طبیعتی بکر، اتصال بیابان به دریا، سواحل مرجانی، صخره ای و ماسه ای و اتصال این سواحل به اقیانوس تنها قسمت کوچکی از زیبایی های شهر چابهار می باشد. گِل افشان یکی دیگر از مناطق دیدنی سواحل مکران می باشد. این منطقه در زبان محلی ناف دریا گفته می شود که دارای سه تپه به ارتفاع 20 متر می باشد. گل هایی که به صورت حباب مانند از دل زمین خارج می شود خاصیت درمانی دارند و همچنین در سفالگری مورد استفاده هستند. از مناطق دیدنی دیگر تالاب لیپار یا عروس چابهار می باشد که رنگ آن به دلیل وجود پلانگتون ها در ماه هایی از سال به رنگ صورتی در می آید. کوه های مینیاتوری یا مریخی چابهار از دیگر دیدنی های این استان است که تداعی کننده کوه های فضایی در چشم بیننده می باشد و با دقت در آن می توان بقایای فسیل جانوران را مشاهده کرد که همین مطلب نشان می دهد این منطقه قبل ها در زیر آب قرار داشته است. از دیگر جاذبه های استان سیستان و بلوچستان شهر سوخته سیستان با قدمت 5000 ساله می باشد که یکی از پیشرفته ترین شهرهای باستانی دنیا به حساب می آید و به عنوان هفدهمین اثر تاریخی کشورمان در سازمان یونسکو به ثبت رسیده است.

چاپ